Η αντιδραστική διάνοια δεν αποθηκεύει μνήμες, όπως τις γνωρίζουμε. Αποθηκεύει ειδικούς τύπους διανοητικών εικόνων που ονομάζονται έγγραμμα. Αυτά τα έγγραμμα είναι μια πλήρης καταγραφή, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και με ακρίβεια της κάθε αίσθησης που ήταν παρούσα σε μια στιγμή μερικής ή ολικής «αναισθησίας».
Αυτό είναι ένα παράδειγμα εγγράμμου: Μια γυναίκα πέφτει κάτω από ένα χτύπημα στο πρόσωπο. Μένει «αναίσθητη». Την κλωτσάνε στα πλευρά, της λένε ότι είναι ψεύτρα, ότι δεν είναι καλή, ότι αλλάζει διαρκώς γνώμη. Καθώς γίνονται αυτά, αναποδογυρίζεται μια καρέκλα. Μια βρύση τρέχει στην κουζίνα. Ένα αυτοκίνητο περνάει απέξω.
Το έγγραμμο περιέχει μια λεπτομερή καταγραφή όλων αυτών των αισθήσεων.
Το πρόβλημα με την αντιδραστική διάνοια είναι ότι «σκέπτεται» με ταυτότητες, δηλαδή ότι το ένα πράγμα είναι ταυτόσημο με κάποιο άλλο.
Η εξίσωση είναι Α=Α=Α=Α=Α. Ο υπολογισμός μιας αντιδραστικής διάνοιας γι’ αυτό το έγγραμμο θα ήταν: ο πόνος της κλοτσιάς ισούται με τον πόνο του χτυπήματος ισούται με το αναποδογύρισμα της καρέκλας ισούται με το πέρασμα του αυτοκινήτου ισούται με τη βρύση ισούται με το ότι είναι μια ψεύτρα ισούται με το ότι δεν είναι καλή ισούται με το ότι αλλάζει γνώμη ισούται με τις φωνές του ανθρώπου που τη χτύπησε ισούται με το συναίσθημα ισούται με μια ψεύτρα ισούται με μια βρύση που στάζει ισούται με τον πόνο της κλοτσιάς ισούται με μια οργανική αίσθηση στην περιοχή της κλοτσιάς ισούται με την αναποδογυρισμένη καρέκλα ισούται με το να αλλάζει κανείς γνώμη ισούται με… Αλλά γιατί να συνεχίσουμε; Καθεμιά αισθητήρια αντίληψη σ’ αυτό το έγγραμμο ισούται με κάθε άλλη αίσθηση στο ίδιο έγγραμμο.
Όσο για το πώς αυτές οι εμπειρίες επηρεάζουν ένα άτομο διαβάστε «Αφυπνίζοντας» το έγγραμμο.
