H λακωνική περιγραφή του στόχου της ζωής είναι μια από τις βασικότερες καινοτομίες της Διανοητικής. H Κινητήρια Δύναμη της Ανθρώπινης Ύπαρξης ανακαλύφθηκε από τον Λ. Pον Xάμπαρντ, και απ’ αυτή την ανακάλυψη δόθηκε απάντηση σε πολλά ερωτήματα που μέχρι τότε παρέμεναν αναπάντητα.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι ο στόχος της ζωής είναι η άπειρη επιβίωση. Το ότι ο άνθρωπος επιδιώκει να επιβιώσει είναι γνωστό από παλιά, αλλά το ότι αυτό αποτελεί την πρώτη του επιδίωξη είναι κάτι καινούργιο. Ο άνθρωπος, ως μια μορφή ζωής, μπορεί να αποδειχτεί ότι υπακούει σε ένα και μοναδικό παράγγελμα, αναφορικά με όλες του τις πράξεις και όλους τους σκοπούς που επιδιώκει, και το παράγγελμα αυτό είναι: «EΠIBIΩΣE!».
Aυτό είναι το κοινό σημείο όλων των έμβιων όντων, και από αυτό προήλθε η ζωτικής σημασίας λύση για τα δεινά και τις παρεκκλίσεις του Ανθρώπου.
Από τη στιγμή που το «Επιβίωσε!» απομονώθηκε ως η πρωταρχική ορμή που εξηγούσε όλες τις δραστηριότητες μιας μορφής ζωής, ήταν απαραίτητο να γίνει μια περαιτέρω μελέτη σχετικά με την πράξη της επιβίωσης. Μάλιστα, από αυτή την έρευνα προέκυψε ότι, όταν κάποιος θεωρούσε τον πόνο και την ευχαρίστηση ως μέρος της εξίσωσης, τότε είχε στα χέρια του τα απαραίτητα συστατικά, με τα οποία θα μπορούσε να κατανοήσει όλες τις πράξεις της ζωής.
Η επιβίωση δεν είναι μόνο η διαφορά ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα επιβίωσης.
Όσο καλύτερα μπορεί ένας άνθρωπος να χειρίζεται τη ζωή του και ν’ ανεβάζει το επίπεδο της επιβίωσής του τόσο περισσότερη ευχαρίστηση, αφθονία και ικανοποίηση θα απολαμβάνει.
Ο πόνος, η απογοήτευση και η αποτυχία είναι το αποτέλεσμα των πράξεων που δεν προωθούν την επιβίωση.
Ως εκ τούτου, αυτές οι ενέργειες που οδηγούν μακριά από τον πόνο και προς ευχαρίστηση, μπορούμε να πούμε ότι προωθούν την επιβίωση.
